تحقیر

موفقیت من زمانی است، که استهزا شوم و به اعتماد به نفسم، و ارزشی که در خود سراغ می برم، لطمه ای وارد نشود. چون اولین تحقیر شدگی، رها شدگی است. از آنجا تلاش بیش از ۹۰٪ افراد برای تأیید گرفتن، ضمانتی برای ارزشمندی و بعکس نگاه تحقیرمند، می تواند در جهت تخریب عمل کند. فرد دیگر به بدن خود رحم نمی کند. نه به خود می رسد و نه مهم است که آلودگی پیدا کند. نیش تحقیر و تحقیرشدگی، در مقابل سد واقعی حرمت نفس باید باز ایستد. اگر این مقدار سرمایه ایستادگی نباشد، راه و روش یا تجمیع ثروت، قدرت به هر قیمت یا حرص خوردن است، یا آلودگی به و مواد برای فرار از فشار و ترس از تحقیر. 
امروز به من خندیدند و من محکم و بی اعتنا ایستادم